MATRI

 

Ah  cca sì,

ieri non ci vinisti !

Così dicia me matri

iazzandu a testa

du raccamu ‘ntenta,

quandu andava a sò casa

e a vidia ogni jornu

cchiù tristi, comu nu ciuri

ca cci  ‘mmanca l’acqua.

 

Jò ci facia ‘nsurrisu

e ancora non sapia

quantu ddi ucchiuzzi beddi

disiavunu lu figghiu sò cchiù caru,

ca si pirdia scuntentu

appressu e sogni e alla malincunia.

 

E lu turmentu ora ‘nnata

nta lu me cori stancu

‘nsemi allu rimpiantu

pi ddi paroli chi non mi dissi mai,

picchì tempu pi stari

a idda cchiù vicinu

iò sempri picca ndavia.

 

Così, aspettu sulu

ddu jornu binidittu

ca jò ancora a ‘ncontru

e ittandumi a ginucchiuni

a li sò pedi, cci pozzu diri:

Matri, to figghu è cca !

Ora dicci tuttu chiddu chi voi

ma dillu chianu, chianu,

tantu lu tempu ormai

non avi cchiù ‘mpurtanza

e da stu mumentu  ‘n  poi

sarannu u to cuscinu

li me brazza di nivi .

 

 

 

Scritta per la morte della madre dello scultore Basile